Moskou Blues (памяти Анны Политковской)

Если б не терпели – по сей день бы пели!
А сидели тихо – разбудили Лихо.
Aleksandr Basjlatsjov, Licho.

Het was een vredige oktoberdag,
de sneltrein ijlde wonderschoon op tijd -
ik gleed langs Gouda met een mooie meid,
terwijl de schemer op het weiland lag.

We gingen naar een wedstrijd van het woord.
Misschien werd onze dichter kampioen.
Mijn ringtoon ging, de radio, en toen...
nee, ’k wist nog niks, maar Anna was vermoord

We hielden ons stil en wekten het kwaad.
We bleven beleefd, anders had ze geleefd!
Wie ’t kwaad laat begaan en almaar vergeeft,
Komt vroeger of later voor altijd te laat.

De jaren tachtig was de Gouden Eeuw
Vysotski, Tsoj, hun beider dood begin
en eind van vrij verwoorde burgerzin,
daartussen, ongeschoten, vloog de Meeuw

Daarna het geld, de mannen in het zwart,
bewakers, maffia en willekeur;
daarna weer oorlog in de Kaukasus
gewonden, doden, bommen en terreur.

We hielden ons stil en wekten het kwaad.
We bleven beleefd, anders had ze geleefd!
Wie ’t kwaad laat begaan en almaar vergeeft,
Komt vroeger of later voor altijd te laat.

En weer wordt Rusland wereldmacht,
een rijk van godsgeschenken, olie, gas,
geduchter vijand dan het vroeger was:
de trots terug die anderen veracht.

Het oude Rusland staat weer op de kaart.
Ons vrije westen raakt weer overstuur.
De meeste dingen zijn daar peperduur,
maar mensenlevens zijn geen stuiver waard.

We hielden ons stil en wekten het kwaad.
We bleven beleefd, anders had ze geleefd!
Wie ’t kwaad laat begaan en almaar vergeeft,
Komt vroeger of later voor altijd te laat.

De avond van die fraaie zaterdag
staat Livin’ Blues in het Muziekpaleis.
De oude helden zijn nu oud en grijs,
’t Was geen succes, aan wie dat lag?

Een echte Rus is ook geen bluesfanaat -
hij houdt van metal, onbehouwen hard
of van een zachte, zoetgevooisde bard
Geen Rus die voor het eigen hartzeer gaat.

Een beetje Rus heeft geen gevoel voor maat,
zei Tjoettsjev al, hij denkt oneindig groot:
hij zit op een troon of ligt in de goot.
Geen Rus die voor het gulden midden gaat.

Ik las, ik luisterde naar Russki Rok,
Van Basjlatsjov, Kino en Zvoeki Moe,
Sprak niemand van mijn schrijvers en vertrok
Herboren weer naar piepklein Holland toe.

We hielden ons stil en wekten het kwaad.
We bleven beleefd, anders had ze geleefd!
Wie ’t kwaad laat begaan en almaar vergeeft,
Komt vroeger of later voor altijd te laat.

Ze stonden samen in dezelfde krant:
Tsjchartisjvili en Politkovskaja,
hij achtervolgd, zij ongerijmd gedood,
de kleine demons moeten aan de kant.

Zij is nu neergehaald en neergestort,
Een Meeuw in Poetins Rusland, vogelvrij
Wij kijken toe, wij staan er doofstom bij
en hopen dat het ooit eens beter wordt.

We hielden ons stil en wekten het kwaad.
We bleven beleefd, anders had ze geleefd!
Wie ’t kwaad laat begaan en domweg vergeeft,
Komt vroeger of later voor altijd te laat.

De zaal te deftig en te groot,
De kaartjes fabelachtig duur.
Ze speelden live om zeven uur,
maar Anna was al uren dood

31.10.2006 Arie van der Ent

публикуется с разрешения автора